Roszczenia osób bezpośrednio poszkodowanych

Roszczenia osób bezpośrednio poszkodowanych można, co do zasady, podzielić na trzy grupy: odszkodowanie, renta oraz zadośćuczynienie…

Odszkodowanie

Jeśli wskutek wypadku komunikacyjnego poszkodowany doznał uszkodzeń ciała, niezależnie od ich rodzaju przysługuje mu odszkodowanie, które obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty i wydatki jeśli są celowe i konieczne.

Przykładowo, wśród wydatków, zwrotu których może żądać poszkodowany znajdują się: koszty leczenia (pobytu w szpitalu, konsultacji u wybitnych specjalistów, dodatkowej pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw itp.), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych koniecznych aparatów (okularów, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego itp.), wydatki związane z przewozem chorego do szpitala i na zabiegi, z przejazdami osób bliskich w celu odwiedzin chorego w szpitalu, z koniecznością specjalnej opieki i pielęgnacji, także tej sprawowanej przez osoby bliskie, koszty zabiegów rehabilitacyjnych, przygotowania do innego zawodu (np. opłaty za kursy, szkolenia, koszty podręczników i innych pomocy, dojazdów).

Renta

Renta występuje przy szkodach o charakterze trwałym (art. 444 § 2 k.c.). Trwały charakter uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia poszkodowanego jest warunkiem ubiegania się o przyznanie prawa do renty.

Prawo do renty przysługuje w przypadku całkowitej lub częściowej utraty przez poszkodowanego zdolności do pracy zarobkowej, zwiększenia się potrzeb poszkodowanego lub zmniejszenia się widoków powodzenia na przyszłość.

Zmniejszenie się widoków powodzenia na przyszłość musi wyrażać się uszczerbkiem majątkowym, który polega na utracie innych korzyści majątkowych, jakie poszkodowany – dzięki swym indywidualnym właściwościom (np. talent, szczególne uzdolnienia, wysokie kwalifikacje) – mógłby przy pełnej sprawności organizmu osiągnąć. Zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość jako podstawę do przyznania renty, należy oceniać biorąc pod uwagę realne możliwości poszkodowanego istniejące w chwili zaistnienia wypadku.

Zwiększenie się potrzeb poszkodowanego stanowi szkodę przyszłą, wyrażającą się w stale powtarzających się wydatkach na ich zaspokojenie, np. konieczność stałych zabiegów, rehabilitacji, specjalnego odżywiania. Istotnym jest, iż do przyznania renty z tytułu zwiększonych potrzeb wystarcza samo ich istnienie jako następstwo czynu niedozwolonego, nie jest konieczne, aby poszkodowany wykazał, że wydatki te faktycznie ponosi.

Zadośćuczynienie

W przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowany może otrzymać także rekompensatę za doznane cierpienia fizyczne i psychiczne. Świadczenie wypłacane poszkodowanemu określane jest mianem zadośćuczynienia. i jest sposobem naprawienia szkody niemajątkowej tj. KRZYWDY Zadośćuczynienie jest świadczeniem jednorazowym i z tego względu jego wysokość powinna uwzględniać całokształt okoliczności składających się na szkodę jakiej doznał poszkodowany. Ustalając wysokość zadośćuczynienia należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym